Welkom!

Mijn naam is Astrid Spruit!

Door een zeer lang medische traject en jarenlange ervaringen met de chronische ziektes Endometriose en PMDD, weet ik wat blokkades op het gebied van mindset en gezondheid kunnen doen. Het blokkeert je letterlijk te groeien als persoon. Het laat je vriendschappen, familie en soms ook jezelf maar ook je werk verliezen en zo nog veel meer. Aan de andere kant: het geeft je ook een hoop ervoor terug. Namelijk een positievere kijk op het leven, je gaat de wereld anders ervaren en je krijgt een ontzettende groei op persoonlijk vlak. Je wordt bewuster en kan steeds beter op je gevoel gaan vertrouwen.

Ik zet mij in voor awareness, meer zichtbaarheid, meer bekendheid. 

JIJ BENT HET WAARD!!

PMDD

(PreMenstrual Dysphoric Disorder) 


PMDD is een cyclische stemmingsstoornis die wordt beïnvloed door hormonen en symptomen vertoont tijdens de premenstruele fase, ook wel bekend als de luteale fase, die doorgaans begint na de eisprong en aanhoudt tot het begin van de menstruatie.

Het wordt geschat dat PMDD voorkomt bij ongeveer 5-8% van de vrouwen in hun vruchtbare leeftijd. Hoewel PMDD verband houdt met de menstruatiecyclus, is het geen gevolg van een eenvoudige hormonale disbalans. PMDD wordt eerder beschouwd als een intense negatieve reactie op de natuurlijke schommelingen van oestrogeen en progesteron op cellulair niveau. Deze symptomen verergeren vaak met de tijd en kunnen zelfs intensiveren tijdens gebeurtenissen gerelateerd aan voortplanting, zoals menstruatie, zwangerschap, bevalling, miskraam en de pre-menopauze. Personen met PMDD lopen een verhoogd risico op suïcidaal gedrag. Het is belangrijk op te merken dat hoewel veel vrouwen met PMDD een geschiedenis van vroegkinderlijke trauma’s, fysieke of psychologische mishandeling, seksueel trauma of depressie hebben, niet alle patiënten deze achtergrond hebben.

Er bestaat geen specifieke bloed- of speekseltest om PMDD definitief vast te stellen, hoewel dergelijke tests wel andere onderliggende aandoeningen kunnen uitsluiten. De enige betrouwbare methode om PMDD te diagnosticeren, is het bijhouden van symptomen gedurende minstens twee menstruatiecycli.

Symptomen:

  • Stemmingswisselingen/emotionele veranderingen (bijv. plotseling verdrietig of huilerig, gevoeligheid voor afwijzing).
  • Prikkelbaarheid, woede of toegenomen innerlijke conflicten.
  • Depressieve stemming, gevoelens van hopeloosheid, zich waardeloos of schuldig voelen.
  • Angst, spanning of gevoelens van opgefokt of gespannen zijn.
  • Verminderde interesse in gebruikelijke activiteiten (bijv. werk, school, vrienden, hobby’s).
  • Moeite met concentreren, focussen of denken; hersenmist.
  • Vermoeidheid of weinig energie.
  • Veranderingen in eetlust, hunkeren naar voedsel, te veel eten of eetaanvallen.
  • Hypersomnia (overmatige slaperigheid) of slapeloosheid
    (moeite met in slaap vallen of in slaap blijven)
  • Overweldigd of onbeheerst voelen.
  • Lichamelijke symptomen zoals gevoelige borsten of zwelling, gewrichts- of spierpijn, opgeblazen gevoel of gewichtstoename
 

Een diagnose van PMDD vereist de aanwezigheid van ten minste vijf van deze symptomen, waarvan er één een “emotioneel kernsymptoom” moet zijn (één van de eerste vier genoemde symptomen).

 

 

Oorzaak van PMDD?

Onderzoek bij families en tweelingen suggereert dat PMDD mogelijk erfelijk is. Het lijkt te worden geassocieerd met een verstoring in de hersengebieden die betrokken zijn bij emotionele reacties. Studies hebben aangetoond dat vrouwen en transmannen met PMDD afwijkende activiteit in deze hersengebieden vertonen in vergelijking met mensen zonder PMDD. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat het brein van individuen met PMDD abnormaal reageert op schommelingen in allopregnanolone (ALLO), een belangrijke stof die wordt geproduceerd tijdens de luteale fase van de menstruatiecyclus en afkomstig is van progesteron. Normaal gesproken zorgt een verhoging van ALLO ervoor dat mensen zich kalmer voelen, maar bij PMDD leidt dit juist tot prikkelbaarheid, angst en negatieve stemmingswisselingen. Het is mogelijk dat vrouwen met PMDD een verminderde gevoeligheid hebben ontwikkeld voor het kalmerende effect van ALLO.

 

In 2017 hebben onderzoekers van het National Institute of Health (NIH) vastgesteld dat vrouwen met PMDD gevoeliger lijken te zijn voor schommelingen in de hormonen oestrogeen en progesteron, en ze hebben ontdekt dat dit mogelijk te wijten is aan specifieke genetische factoren. Door witte bloedcellen te vergelijken tussen vrouwen met en zonder PMDD, hebben onderzoekers vastgesteld dat vrouwen met PMDD verschillen vertonen in de genen die betrokken zijn bij de verwerking van voortplantingshormonen.

 

Hoewel er momenteel veel lopend onderzoek is naar de mogelijke oorzaken van PMDD, is het waarschijnlijk dat deze aandoening het gevolg is van een complex samenspel van factoren.

erzoek bij families en tweelingen wijzen er op dat PMDD mogelijk erfelijk is. Vermoedelijk is het een gevoeligheidsstoornis in de hersendelen die betrokken zijn bij emotionele reacties. Onderzoek wijst erop dat, onder vrouwen en transmannen met PMDD, hersendelen die betrokken zijn bij een emotionele reactie, anders geactiveerd worden vergeleken met degenen die geen PMDD hebben. De oorzaak hiervan kan zijn dat het brein abnormaal reageert op de veranderingen van allopregnanolone (ALLO; een belangrijke metaboliet van progesteron) in de luteale fase bij mensen met PMDD, in vergelijking tot die zonder. Hoewel verhoogde ALLO er normaal voor zorgt dat mensen zich kalmer voelen, heeft het een tegenovergesteld effect bij PMDD. Het veroorzaakt irritatie, angst en negatieve stemmingsveranderingen. Het is mogelijk dat vrouwen met PMDD een tolerantie hebben ontwikkeld tegen het kalmerende effect van ALLO.

In 2017 hebben onderzoekers van het National Institute of Health (NIH) geconcludeerd dat vrouwen met PMDD gevoeliger zijn voor veranderingen in de hormonen oestrogeen en progesteron, en ze hebben ontdekt dat dit kan komen door een moleculair mechanie van factoren

'Endo'

Endometriose is een chronische ziekte, waarbij zich hormoongevoelig weefsel op allerlei plekken in het lichaam bevindt waar het niet hoort. Dit weefsel kan reageren op allerlei hormoonveranderingen die er in je lichaam plaatsvinden, zoals tijdens je cyclus. Hierdoor raken omliggende weefsels geïrriteerd, wat kan leiden tot ontstekingsreacties, ernstige pijnen en andere nare symptomen. Endometriose kan zelfs leiden tot schade aan en verlies van vitale organen, zoals het afsterven van een nier of het blokkeren van de darm.

Een grote misvatting is, dat er vaak wordt gedacht dat het endometrioseweefsel zelf bloedt, maar dat klopt eigenlijk niet. Soms is het het omliggende “gezonde” weefsel wat zo geïrriteerd raakt, door de aanwezige endometriose, dat deze zelf gaat bloeden. Het lijf heeft als natuurlijke reactie om deze bloedingen/irritaties te helen, en doet dat door middel van littekenvorming. Eigenlijk een beetje hetzelfde effect als wat er gebeurd bij een wondje aan bijvoorbeeld je hand, waar zich een korstje op gaat vormen. Echter gebeurt dit helingsproces bij endometriose in je lijf, keer op keer, maand na maand, voor jaren achtereen. De verklevingen, zoals sommigen endometriose definiëren, is eigenlijk niet de endometriose zelf maar het littekenproces als gevolg van de endometriose. Verklevingen kunnen er uiteindelijk voor zorgen dat organen aan elkaar vast komen te zitten en dus niet meer vrij kunnen bewegen. Je kan je voorstellen dat als je darm bijvoorbeeld verkleeft raakt, deze niet meer zijn normale functie kan uitoefenen. Dit op zichzelf kan al voor veel (pijn)klachten zorgen. 

Om het verhaal nog iets gecompliceerd te maken, zijn er ook nog eens drie verschillende vormen van endometriose: oppervlakkige endometriose (ook wel graad 1-2 genoemd), endometriomen (ook wel chocoladecysten genoemd, oftewel cysten op de eierstokken gevuld met oud bloed) en diep invasieve endometriose (graad 3-4).
Gemiddeld duurt het 8-10 jaar voordat er een diagnose wordt gesteld. Maar liefst 1 op de 10 vrouwen krijgt te maken met een vorm van endometriose. En helaas wordt het vaak niet herkend door artsen, terwijl het klachtenpatroon eigenlijk best helder is (je moet het alleen zien).  

Symptomen

De symptomen van endometriose kunnen zeer uiteenlopend zijn. En dat maakt het misschien ook zo lastig te herkennen voor artsen. Maar als je eenmaal het symptomen-patroon herkent, is het lastig het niet meer te zien en ga je je verbazen dat artsen de puntjes niet met elkaar kunnen verbinden. Ik denk persoonlijk dat dit komt omdat er vaak in hokjes word gepraktiseerd. Heb je last van je darmen? Ga naar een MDL arts. Heb je last van je longen? Hup, naar een longarts. Heb je plasproblemen? Ga naar een uroloog. En zo zijn er talloze hokjes waarin artsen praktiseren. Iedere arts kijkt naar zijn of haar specifieke hokje. En als je daar niet helemaal in past, word je soms doorgeschoven naar het volgende hokje. Om daar vervolgens ook niet in te passen. En zo kan je eindeloos van arts naar arts worden gestuurd, totdat je plots in het hokje “tussen je oren” belandt.

Zo is het helaas bij mij ook gegaan. In mijn volgende blog wil ik vertellen over mijn eigen zoektocht en de hokjes die ik allemaal zelf heb afgelopen. Maar nu hoor ik je denken: “Wat zijn dan die symptomen waaraan je endometriose kan herkennen? En over welke patronen heb je het dan, Niki?”

Het klassieke beeld dat de meeste mensen hebben van endometriose, is een pijnlijke, hevige menstruatie met veel bloedverlies. Endometriose wordt dan ook vaak als baarmoeder of menstruatieziekte gezien. Maar dit klopt niet en het is zoveel meer dan dat! Het is een ziekte die invloed kan hebben op je hele lijf, en dus ook buiten de baarmoeder kan voorkomen. Endometriose kan in elk zacht gedeelte van je lichaam voorkomen. Zo wordt er bijvoorbeeld endometriose gevonden op de darmen, blaas, urineleiders, middenrif, longen en is het in zeldzame gevallen zelfs gevonden in de hersenen.

Maar waarom wordt endometriose dan vaak afgebeeld als een baarmoeder (echt waar, google maar eens, en dan zal je het zien)? Nou, dat komt door een 100 jaar oude theorie, waarbij men dacht dat endometriose ontstaat uit een retrograde menstruatie. Huh, een watte!? Een retrograde menstruatie. Dat is eigenlijk een menstruatie maar dan omgekeerd. Normaal loopt het menstruatiebloed (het endometrium) weg via de baarmoeder en de vagina naar buiten, maar bij een retrograde menstruatie loopt het bloed niet naar buiten, maar verdwijnt het via de eileiders de buikholte in. De theorie stelt dat dit bloed dan ‘neerdwarrelt’ op organen in de buik en zo implanteert. En tadaaa, dat zou dan endometriose heten. Klinkt logisch toch?

Nee, toch is het niet zo logisch als het klinkt. Want waarom heeft endometrioseweefsel dan pathologisch veel meer verschillen dan overeenkomsten met het endometrium (oftewel menstruatiebloed)? En waarom wordt er endometrioseweefsel gevonden bij embryo’s, vrouwen zonder baarmoeder en zelfs mannen die allen dus niet menstrueren?

Deze theorie is dan ook zwaar achterhaald, maar toch word er door veel artsen om uiteenlopende redenen nog hardnekkig aan vastgehouden. Met grote gevolgen. Want hierdoor worden er onnodig baarmoeders verwijderd. Want die baarmoeder is immers, volgens de theorie, de grote boosdoener. Deze stelt eigenlijk: wanneer je niet meer menstrueert, ben je ook van je endometriose af…. Was het maar zo ‘simpel’…. Ik heb zelf jarenlang de pil doorgeslikt vanaf dat ik begon met menstrueren, en toch heb ik graad 4 endometriose ontwikkeld. Ook zijn er zoveel vrouwen die ook na de menopauze, wanneer ze niet meer menstrueren, nog zoveel klachten hebben. Bijzonder dan toch?

Een baarmoederverwijdering kan enkel nut hebben bij de ziekte adenomyose. Hmmm… adenowatte? Sorry voor alle termen, maar ik zal het uitleggen: Adenomyose is eigenlijk een variant van de ziekte endometriose. Hierbij groeit er endometrioseweefsel in de spierlaag van de baarmoeder. Endometrioseweefsel hoort daar niet te zitten. Het endometrium (menstruatiebloed), waarmee endometriose vaak word verward, zit aan de binnenkant van je baarmoeder en komt dus niet voor in die spierlaag.
Je kan nu dus misschien ook begrijpen dat, als jij dus endometriose buiten de baarmoeder(-spierlaag) hebt groeien, het verwijderen van je baarmoeder geen enkele nut heeft. Je laat de endometriose daarbuiten immers gewoon achter, wat nog steeds voor ellende kan zorgen.

Oké duidelijk, endometriose is dus geen baarmoeder of menstruatieziekte….

Maar wat zijn nou precies die symptomen dan? Hoe kan je het herkennen?

Helaas is ook dit niet zo eenvoudig. De één heeft de hoogste graad endometriose (graad 4) en haast geen symptomen, terwijl de ander met de laagste graad (graad 1) over de grond kruipt van de pijn. En visa versa. Het is dus erg persoonsafhankelijk hoe en welke symptomen zich manifesteren, en hangt soms ook samen met waar de endometriose zich in het lichaam bevindt.
Hier een lijst van mogelijke symptomen (maar let op, niet iedere endometriosepatiënt heeft al deze symptomen!

  • (Chronische) buikpijn
  • Opgezwollen buik (‘endo belly’)
  • Menstruatiepijn
  • Hevig bloedverlies tijdens de menstruaties (vaak bij adenomyose, maar hoeft niet)
  • Ovulatiepijn
  • Uitstralende zenuwpijn in onderrug/bekken/benen
  • Pijn bij het ontlasten/anuspijn
  • Obstipatie/diarree
  • Bloedverlies rectaal of in de urine
  • Plasklachten: veel aandrang/blaasontstekingen/niet goed uit kunnen plassen
  • Pijn aan schouder/borst/ribben/nek (vaak cyclisch)
  • Hoofpijn/migraines (vaak cyclisch)
  • Klaplong/kortademigheid/bloed ophoesten
  • Pijn tijdens of na seks
  • Onvruchtbaarheid
  • Extreme vermoeidheid/’brainfog’
  • Misselijkheid
  • Hartkloppingen

Vaak heeft een endometriosepatiënt meerdere symptomen uit bovenstaande lijst, maar is het lastig voor artsen deze patronen te herkennen. Zoals je kan zien, zijn het symptomen die door het hele lijf gaan. En als je bijvoorbeeld bij een MDL-arts bent, zal deze niet zo gauw vragen naar zaken zoals menstruatiepijn of pijn bij het vrijen. Pas als er een arts is die alle symptomen (puntjes) met elkaar verbindt, is daar de ruimte om de juiste diagnose te stellen. Je kan je dus ook wel voorstellen dat een diagnose krijgen om deze reden soms lang kan duren. Tel daar nog bij op dat je endometriose vaak niet ziet in bloedtesten, op een echo of MRI, en dan ben je zo jaren verder voordat de artsen weten wat er met je aan de hand is. Helaas is het zorgsysteem zo ingericht.

Ik was 13 jaar toen ik zo hevig menstrueerde dat mijn moeder mij naar de huisarts bracht en die zei toen… ga maar aan de pil…. jarenlang slikte ik deze trouw tot ik zwanger wilde raken op mijn 32ste….

Nu hoor en zie ik zoveel vrouwen met vergelijkbare klachten, de vrouw verdient meer aandacht en zorg hierin, dat is nu net waar ik mij zo hard voor inzet. Samen met bv een stichting en de lotgenotengroepen.

Wil je meer lezen en of herken je jezelf hier al in? Kijk en klik dan hieronder op de diverse linkjes.

In de media

Shop healthy products

Je lichaam & geest in balans....

Naast je mentale gestel vind ik fysieke balans ook heel belangrijk!

Een positieve geest gaat samen met een gezond lichaam dus is het ontzettend belangrijk goed voor je lichaam te zorgen. Hierom werk ik alleen maar de het beste van het beste aan producten.

Investeren in je gezondheid is een goede keuze! 

Ik hou van producten die schoon zijn van synthestische kleur- en smaakstoffen, maar ook opvul-, verdik-, antiklontermiddelen maar ook van super toffe skincare of energetische producten! 

Wat dacht je van GEZONDE koffie??? Alles verkrijgbaar via de link hieronder en hiernaast!

De gezonde lichamelijke aanvulling op jouw Positieve Kijk in het leven.  Aanvullen op een gezonde manier, Clean Label.

Voor info klik hier

Heb je een vraag of kan ik je ergens mee helpen, stuur me een bericht

JA! Ik wil SPARKLE NEWS!

Ik stuur je heel graag mijn blogs, livestreams en informatie over mijn trainingen.